မမက မောင်လေးကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိ လက်တွေ့ သင်ပေးမာ ကိုပွကြီး ထံသို့လူပျိုပေါက် ချာတိတ် င အောင် နှင့် င စိုး တို့အလာစိပ်နေသည်။ ည တိုင်း ရောက်လာ၊ ကိုပွကြီး ရွှီးသမျှနားထောင် ၊ ၁၀ နာရီလောက်မှ ပြန်ကြ တော့ကွာ ဆိုမှ ဒယိ ဒရွတ် ထ ပြန်သည်။ ကိုပွကြီး က အ ရွှီးကောင်းသည်။ ဟို အ နောက် ပိုင်းက ကောင် မကြီး– သိတယ် မို့လား။ အပျိုဘဝက ငါ ခနခန တက် အုပ်နေကြ ပေါ့။ အရမ်းကောင်းသကွ။ အောက်က နေ ကော့ ကော့ပေးတာများကွာ ရက်စက်တယ်။ ပြီးတော့ ရွာလယ်က ဖြူဖြူ ချောချော – လည်း ငါ သုံးချီ တိတိ ဆော်ဘူးတယ်။ တညက ငါ မူးမူးနဲ့ လေးဘက် ကုန်းခိုင်းပြီး နွှာထည့်လိုက်တာ ကောင် မ ငိုယူရ တယ့်။ သည် ရွာမှာ ကိုပွကြီး လုပ်ဘူးတဲ့ များလှ၏။ င အောင် ငစိုးတို့က သူ့ကို အထင်ကြီး နေကြ သည်။ လူပျိုပေါက်စ တွေ ဆိုတော့ ဒီလိုစကား မျိုးတွေကို လွှတ် နားထောင်ချင် သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်က ညစဉ် လာတိုင်း ကိုပွကြီးကြိုက်တတ်သော ထန်းရေ နှင့် အမဲသားခြောက် ဖုတ်က လေး ပါ ယူလာပြီး လာဘ်ထိုးကြ၏။ ဒီမှာ လူပျို့လက် ဝက်မြီး တဲ့ကွ။ မင်းတို့အရွယ် လူပျိုပေါက် ဆိုတာ သွက်နေရ တယ်။ ည အ မှောင် ထဲ ကောင် မ တွေ့ရင် ဘိုး ဘတ် ဆို ဝင် လုံး။ နို့တွေ ဘာတွေ ကိုင်။ ပေါင် ကြား န...